Burhan Abi

Ünal Büfe’nin sahibi

Burhan Abi nasılsın ?

İyiyim Allah’a şükür.

Bize biraz kendinden bahseder misin? Evveliyatını anlat bize…

Erzincan’ın Rafaya kazasının Aydoğan köyünden geldim.

1959-60 senesinde İstanbul’a geldim. 1942 doğumluyum. Buraya geldiğimde önceleri çok yoksulluk çektim. Maksim Gazinosu, Lunapark Gazinosu gibi yerlerde garsonluk, şeflik yaparak çalıştım. En sonunda bu binayı aldım. Ben daha ruhsatımı almadan 1982 yılında, İtalyan Lisesinin müdürleri ve sekreterleri gelip bana ‘Okula servis yapar mısın? Beğenirsek devam edersin, beğenmezsek bırakırsın’ dediler.

Yarı tatilde hizmet ettik ve beğendiler bunun üzerine o dönemki Türk Müdür Ayten Hanım kantini de bize vermeye karar verdi. 40 sene boyunca benden hiç kira almadan kantini işlettirdiler.

İtalyan Lisesi sence nasıl bir okuldur?

Çok özel bir okuldur İtalyan Lisesi, gerek öğretmenleri gerek velileri ve öğrencileri olarak. Çok kaliteli bir okuldur. Çok güzel anılarım geçti.

O anılardan birkaç tanesini bize anlatır mısın lütfen, önce mesela öğretmenlerle ilgili?

Çok kaliteli öğretmenler vardı. Bir zamanlar fuar alanı, şu an Galataport olan mekanda benim restoranlarım vardı. Okulun sayesinde çok kişiler tanıdım ve bana bu sebeple çok iş verenler oldu.

Efes Pilsen fabrikasının sahiplerinin çocukları burada okuyordu. Beni görüp burada beğenip Gülhane parkında bahçe verdiler. Bahçelerini çalıştırdım. Rus gemileri geliyordu Galataport’a, yine Efes Pilsen bana iki restoran verdi, ben işlettim. Yani İtalyan Lisesi sayesinde İstanbul’da çok iş adamları tanıdım.

Harika harika… Peki öğretmenlere gelelim biraz öğretmenler için de senin için en önemli yeri olan kimdi?

Hepsinin yeri benim için ayrıdır. Vefat etmemiş olan İtalyan Müdürlerden hala bana yılbaşında sepet yollayanlar vardır. İtalya’dan gelen bu sepetlerde şampanya viski İtalyan makarnası neler neler var...

Çok iyi ilişkiler kurmuşsun demek ki! Bir anı anlatsana bize .

Öğretmenler gününü yapıyordum burada, Maksim’den garsonlar, aşçılar getirip çok güzel davet yapıyorduk.

…ama bir sahne arkası dedikodu anlat. Peki öğrenciler?

Öğrenciler beni çok severdi. Ben şöyle yapardım: Okuldaki kızlara derdim ki kahveyi kim yaparsa o evde kalmaz, kızlar da hemen ben yapacağım ben yapacağım diye sıraya girerlerdi.

Peki Burhan Abi, sen bir çok öğrencinin sırdaşı da oldun.

Çok oldum, gelirlerdi mesela buraya okulu kırarlardı elbiselerini değiştirirlerdi arkada merdivenin başında. Yanlarına evden harçlık almamış olurlardı o zaman bana Burhan Abi 10 TL, 5 tl ver, yarın getireceğim derlerdi. Alırlardı benden gezmeye çıkarlardı.

Tam abilik…

Evet abilik, babalık …ama şimdi de ektiğimi biçiyorum. Seneler evvel mezun olmuş olan çocuklar hep beni ziyarete geliyorlar kendi çocuklarını bu okula yazdırıyorlar, bana getirip tanıtırken çocuklarına burada yaptıklarını anlatıyorlar.

Başka anı var mı?

Bu yaz kapattım, koronadan dolayı, üç ay Erzincan’a gittim. Ben yokken dükkanı kapalı görenler Burhan Abi ölmüş demişler. Bu bilgiyi internette paylaşmışlar! Geldiğimde ‘Yanlışlık olmuş, ölmemiş, yaşıyor’ diye tekrar bilgi paylaşmışlar.

Ailen nasıl?

Allah’a şükür iyiler. İki oğlum, bir kızım var.

Oğlun da burada seninle birlikte çalışıyordu ismi neydi?

Engin Ünal. Oğlumdan çok mutluyum çok memnunum. Şimdi oğlumla güzel bir restoran açtık Maltepe’de. Rıhtım Caddesinde, Koroket Restoran. Tüm İtalyan Liselileri bekleriz…

Son olarak söyleyeceğin birşey var mı?

İtalyan Lisesi ile çalışmış olmaktan çok çok mutluyum.